"UHVATI, SLIKAJ, PUSTI"

Panonsko more je davna prošlost, ali tu je Palić, jezero udaljeno 8 kilometara od Subotice. Prema legendi ime je dobilo po pastiru Pavlu koji je kopao bunar ali toliko prilježno i savesno da se iz njega, na kraju, izlilo jezero. Turizam na Paliću počeo je da se razvija 1780. godine, kada je glavni lekar Bačkobodroške županije, Dr Johan Gotfrid Libetraut, predložio da se jezerska voda i mulj zagrevaju i koriste za lečenje. Kada je 1867. godine izgrađena pruga Subotica-Segedin, a tri decenije kasnije iz Subotice krenuo i prvi tramvaj, Palić postaje jedna od turističkih meka Evrope. Krenulo se u osvajanje novih prostora i otkrivanje novih atrakcija. Posle Palića za turiste je otkriveno Ludaško jezero, potom su renovirani brojni salaši duž Ludaškog šora, i najzad je otvoreno i treće jezero u nizu, poznato kao "Tresetište".

"Komarac" čarda i hajduci
Ludaško jezero je drugo po veličini jezero Severne Bačke. 12 kilometara je udaljeno od Subotice, prostire se na površini od 280 hektara a vodom ga napajaju rečica Kireš i kanal iz Palićkog jezera. Legenda kaže da je ovaj kraj bio poznat po guskama, koje se na mađarskom kažu "lud", te su i jezero i ceo ovaj kraj po njima i dobili ime. 1994. godine Ludaško jezero je proglašeno Specijalnim rezervatom prirode, kao prirodno dobro od izuzetnog značaja. Voda u Ludošu nikada nije bila slana kao u Paliću, tako da je ovde uvek bilo mnogo ribe. Verovatno je zahvaljujući tome obala jezera uvek bila dosta nastanjena, što potvrđuju arheološki nalazi stari i po 7000 godina.
Arhaične seoske kuće Ludaša ušle su u turističku ponudu pod nazivom "Ludaški šor". Pod tršćanim krovom, trodelne, ponekad sa tremom, pravljene su od naboja. Jedna takva etno kuća nalazi se pored "Sunjaš čarde", ili u prevodu sa mađarskog, "Komarac" čarde, na samojobali jezera, nadomak tršćaka.
Ludaško jezero obiluje brojnim biljnim i životinjskim vrstama među kojima najviše ima senica, galebova, čaplji, kašikara, pataka, plovki, a za vreme plovidbe jezerom videli smo i brojna legla vidri koje vole samoveoma čistu vodu. Lov, naravno, nije dozvoljen.

S proleča livade oko jezera prekrivene su divljim orhidejama i sasama čija plavoljubičasta boja daje osnovni ton celom predelu.
Ludaško jezero ima tri ostrva od kojih je najatraktivnije ono na kome se sa svojim hajducima krio Roža Šandor. Ovaj mađarski bećar bio je neka vrsta pandana našem kraljeviću Marku. Za vreme turske vladavine stanovništvo se sklanjalo od zuluma u tršćake a potom bežalo u Segedin. Roža Šandor je sa svojim hajducima pružao otpor, otimao novac od Turaka i, zaklonjen trskom, lumpovao uz tamburaše. Kraljević Marko, orući turske drumove, i Roža Đandor, ploveći turskim vodama, živeli su i završili slično, a osmatračnice na ostrvu među trskama i legende ostali su da se pokazuju i prepričavaju turistima.

Uhvati, slikaj, pusti
Treće jezero u nizu, Tresetište, 2003. godine pušteno je u turistički promet. Nalazi se na samoj granici sa Mađarskom, 100 metara udaljeno od granične linije koju čini lepa, gusta šuma. Satkano je iz više delova i celo je na našoj teritoriji. Ime je dobilo po tresetu koji je odavde vađen pre više od četrdeset godina. Podzemne vode ispunjavale su prazan prostor i tako je nastalo jezero sa prirodnim plažama idealnim za kupače.
Pre tri godine jezero Tresetište je očišćeno da bi na njemu, po evropskim standardima, moglo da se održava takmičenje jednog od najpopularnijih sportova u svetu "Uhvati, slikaj, pusti". Ova sportska disciplina koja podrazumeva lov na šarana dubinskim sistemom, registrovanje ulova, merenje, slikanje i potom vraćanje ribe nazad u vodu, u svetu je stara 26 godina. Kod nas je poznata tek 4 godine i to baš na ovom mikrolokalitetu Tresetišta. Svetska Federacija, sa sedištem u Parizu, dala nam je licencu da i mi možemo da budemo organizatori takmičenja te su se ovde već takmičili i Mađari, Austrijanci, Nemci pa čak i Kinezi. Primerci ribe koji upadnu u mrežu teški su od 3 do 25 kilograma. Kada nema takmičenja, svaki ribolovac je dobrodošao ali prethodno mora da se najavi. Dozvolu dobija odmah.